buz devrinin gösterime girdiği hafta istanbul'da olamamanın
tarif edilmez içe oturmasını yaşıyorum okuyucu..
o kada üzüldüm ki allah da bana bu sabah
mükemmel bi hava hediye etti galiba.
denizin üstünde güneşi görmemeye hasrettim
yandık kavrulduk zira..
sabah şakır şakır yağmurla, toprak kokusuyla,
cıva rengi bi denizle karşılaşmak
OMG dedirtecek cinstendi..
dedim ki kendime
(arada böyle şizofrenliklerim vardır)
bi balıkçı teknesine atlasan kapının önünden
(ama motorlu. kürek çekemem.)
elinde hiç soğumayacak ve dibi gelmeyecek bi türk kahvesi olsa
minicik bi de radyo. incesaz çalsa..
aah incesaz....
YanıtlaSil